(รูป กองทัพไทยขณะบุกถึงเชียงตุงทั้งเมืองอยู่ในสภาพย่อยยับ)
อ่านสักนิดคุณอาจรู้จักพวกเรามากขึ้น..
เป็นเวลากว่า 80 ปี ที่เราเสียเชียงตุงไปในสมัยรัชการที่ 3 เมื่อกองทัพไทยมาถึงเชียงตุงตอนแรก ชาวบ้านต่างเผาบ้านเรือนหนีไปอยู่ป่าหมด เพราะคิดว่าเป็นทหารญี่ปุ่นพอรู้ว่าเป็นทหารไทยก็ตีฆ้องร้องป่าวตะโกนดีใจ และรีบต้อนรับอย่างดี หาอาหารให้กินตามมีตามเกิดเพราะทหารจีนเผาเชียงตุงไปเกือบหมดทั้งเมือง เหลือแค่ตึก 3 หลัง พร้อมปล้นอาหารชาวบ้าน ส่วนอาหารที่ขนไปไม่ได้ก็เผาทิ้งไม่เหลือ แถมยังทำลายกระทั่งครกตำข้าวของชาวบ้านจนหมด
ทหารจีนถอยร่นไปเรื่อยๆทหารไทยตามตีอย่างไม่ลดละ สิ่งที่ยากลำบากกว่าการสู้รบ คือ การเดินทางที่ยากลำบากทหารจีนระเบิดสะพานทุกแห่งเพื่อสกัดการติดตาม แต่การสร้างสะพานขึ้นมาใหม่กลับลำบากยิ่งกว่า เพราะฐานสะพานที่อ่อนแอลง ทำให้ทหารช่างหลายคนต้องเสียชีวิตและพลัดตกลงไปในเหวและแม่น้ำ เวลาพักผ่อนของทหารก็ไม่เต็มที่เนื่องจากถูกรบกวนจาก ยุง ริ้น เลือด ไร
เมื่อทำการบุกต่อเนื่องจนสามารถครอบครองรัฐฉานได้ทั้งหมด ในเดือน มกราคม 2486 ไทยได้สถาปนาดินแดนแห่งนี้ใหม่ว่า สหรัฐไทยใหญ่ ธงไตรรงค์ของเราโบกสะบัดอยู่ที่เชียงตุงนาน 3 ปี เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดอันแสนสั้นที่เราคนไทยใหญ่ได้กลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันอีก ก่อนจะต้องแยกจากกันตราบจนทุกวันนี้
จาก ศึกเชียงตุง..
จากเพจ Tai Community Online
