หางหมาลอดรั้ว ถุดถู้ถุดถุน คนเนรคุณ ร้ายหลังดีหน้า
(คนเนรคุณมักหน้าไหว้หลังหลอก เหมือนหมา ที่ลอดรั้วต้องหรุบหางเสมอ)
หน้าซื่อเหมือนหมาขี่รถ หน้าชดเหมือนหมาขี่ล้อ
(คางคกขึ้นวอ)
มดง่ามมักมันหมู สัตรูมักกล่าวโทษ โปรดฅนทุกข์ช่างลืมคุณ
(คนจนมักลืมคุณของคนอื่น)
เว้นงัวเว้นฅวายเว้นหื้อพอสอก เว้นวอกหื้อเว้นพอวา เว้นฅนพาลาหื้อพอแสนโยชน์
(ผิดใจกันก็อย่าได้ผูกเวรพยาบาท)
น้ำมันบ่เตมต้น มันทึงดัง
(คนโทที่น้ำไม่เต็มนั้น เมื่อเขย่าจะมีเสียงดัง, ผู้รู้จะไม่พูดมาก คนพูดมากจะไม่รู้)
ไม้ต้นเดียวบ่เปนกอ ปอต้นเดียวบ่เปนเหล่า
(มีปอต้นเดียวจะเป็นป่าไปไม่ได้) (ควรสามัคคีกัน)
ใคร่เปนเจ้าหื้อหมั่นเรียนคุณ
ใคร่เปนขุนหื้อหมั่นเข้าเฝ้า
ใคร่กินเข้าหื้อหมั่นไพโท่งไพนา
ใคร่เปนเสฏฐีหื้อหมั่นค้า
ใคร่เปนขี้ข้าหื้อหมั่นเหล้นภ้ายหลังหลาย
ใคร่ตายโหงหื้อหมั่นนอนเมื่อวัน
ใคร่เวิยหื้อคลาน ใคร่นานหื้อต่อ
(อยากไวให้คลาน อยากให้ยาวนานก็ให้ต่อ-ไมตรี)
ใคร่นั่งแท่นม่อ ค็หื้ออด
(อยากนั่งแท่นเสวยเมืองโดยง่าย ก็ให้มีความอดทน)
เมื่อรู้ค็พอวาย เมื่ออายค็พอเถ้า เมื่อรู้คำพระเจ้าค็พอเข้าอยู่ในหล้อง
(กว่าจะรู้ก็สาย กว่าจะอายก็แก่ กว่าจะรู้ธรรมของพระพุทธเจ้าก็เมื่อเข้าโลง)
ฅนหมั่นยากไร้ มีฅนสงสาร ขี้คร้านแอวยาน ใผบ่ผ่อหน้า
(ขี้เกียจเอวยาว,หลังยาว ไม่มีคนใส่ใจ)
หนังแห้งบ่เคยพอง
(คนตกยากมานาน พอได้ดีมักจะลืมตัว)
อู้หื้อเพิ่นรัก ยากนักจักหวัง อู้หื้อเพิ่นชัง คำเดียวค็ได้
(พูดให้คนรักนั้นทำได้ยาก พูดให้คนชังทำได้ง่าย)
ค่อยอยู่ไพตามน้ำ ทำไพตามตัว น้ำเพียงใด ดอกบัวเพียงอั้น
(ทำสิ่งใดก็ให้พอควรแก่ฐานะ)
ยามเปนดีมีเก้าป้าสิบป้า เสื้อปุดหลังขาดหน้า ป้าฅนเดียวค็หาย
(มั่งมีก็มีญาติ พอผ้าขาด<ยากจน>ญาติก็หาย)
ลูกใพ้กับแม่ผัว เหมือนดุ้นหลัวกับไม้ก้อม
(ลูกสะใภ้กับแม่ผัวเหมือนฟืนกับท่อนไม้-กระแทกกันเสมอ)
อย่าไพกินก่อนทาน อย่าไพมานก่อนแต่ง
(อย่ากินก่อนทำบุญ อย่ามีท้องก่อนแต่งงาน)
กินเข้าแล้วนอน ผีปันพอรวันละเจ็ดเทื่อ
(กินข้าวมื้อเย็นแล้วนอน ผีอวยพรวันละเจ็ดครั้ง)
ขอขอบคุณ เชียงรายโฟกัส และ เด็กดีดอทคอม
